maandag 11 maart 2013


Muzisch agogische (speelse) begeleiding

Even je gedachten verzetten…

Ieder mens staat op een bepaalde, eigen manier in het leven. Op een manier, die hij of zij prettig vindt. Op een manier, die bij hem of haar past. In de omgang met elkaar zie je daarom allerlei verschillen. De één doet een handeling op de ene manier, de ander doet diezelfde handeling weer op een andere manier. “Ik doe het (graag) op mijn eigen manier!” hoor ik mensen geregeld zeggen. En daar is mijns inziens niets op tegen, want ik voel me ook prettig(er), als ik dingen op mijn eigen manier kan doen.
(Ik hoor Hanneke wel eens tegen me zeggen: “Soms ben je toch wel apart! Want…”)
Dingen op je eigen manier kunnen doen. Op die manier, waarin jij aardigheid hebt. Daarmee kom je uit bij je eigenaardigheden. Vaak wordt dit woord gebruikt in een negatieve context. “Hij heeft wel zijn eigenaardigheden!” hoor ik wel eens en dan wordt dat in eerste instantie niet als positief bedoeld. Maar je kunt eigenaardigheden juist ook zien als iets positiefs. Want je kunt het ook zien als eigen aardigheden. Dan zie je die ander met zijn of haar eigen aardigheden. Met datgene, wat die ander onderscheid van anderen en daarmee uniek maakt! De manier, waarop die ander in het leven staat!

We kennen allemaal wel van die situaties, waarin we liever niet zouden willen zijn. Je kunt dan proberen om dergelijke situaties te vermijden. Maar, dat lukt of kan niet altijd. En dan is het zaak, om toch zo goed mogelijk, zo prettig mogelijk, door die situatie heen te gaan. Een voorbeeld, dat we allemaal wel kennen, is als we een gaatje in een tand of kies hebben en dat gaatje moet geboord en gevuld worden. Als je dan bij de tandarts in de stoel ligt en hij begint te boren… Ik vind dat nooit zo prettig en probeer dan maar even aan iets anders, iets leuks te denken! Aan iets, waar ik mij wel prettig bij voel!
Meestal doe ik dan mijn ogen dicht en concentreer ik me op muziek, die ik mooi vind, en zing ik in gedachten mee.
Even je gedachten verzetten (afleiden) en zo een vervelende ervaring prettiger beleven!
Anders gezegd: op een kunstzinnige/ creatieve manier in het leven staan. Op een kunstzinnige/ creatieve manier omgaan met de diverse situaties, die je in het dagelijks leven tegenkomt.

Bij cliënten, die ik begeleid, zie ik ook geregeld situaties, die zij niet prettig vinden en die de nodige spanning geven bij hen. Dat kunnen voor ons logische situaties zijn, maar die zijn het voor hen niet (altijd). De wereld om hen heen is moeilijk te begrijpen en onoverzichtelijk. Een overgang van de ene situatie naar de andere, ook al gebeurt die elke dag, kan elke keer weer spannend zijn en moeilijk te maken.
Ik vind het dan een uitdaging om te gaan zoeken naar dingen, bezigheden, die een cliënt leuk vindt. Op zoek te gaan naar de talenten en mogelijkheden, die die cliënt heeft, om creatief in het leven te staan. En die talenten en mogelijkheden aan te spreken in de situaties, die moeilijk voor hen zijn. Want, daar ben ik stellig van overtuigd, ieder mens heeft creativiteit in zich!
Muziek, het zingen van liedjes, het spelen van een rollenspel zijn voorbeelden daarvan. We zingen samen heel ritmisch allerlei liedjes en bewegend op het ritme doen we activiteiten of We zijn vader en moedertje en we gaan het huishouden (activiteiten) doen of We zijn een fanfare en al trommelend, toeterend en marcherend doen we allerlei activiteiten. In het creatief bezig zijn met de bewoners leid ik hun gedachten af van situaties die voor hen niet prettig, spannend zijn. En richt ik hun gedachten op iets, dat zij fijn vinden, waar zij zich prettig bij voelen, en doen we, alsnog, op een andere ontspannen manier de dagelijkse dingen.

Een geweldige ervaring vond ik het, om met Erik te mogen werken. Erik voelde zich heel snel onveilig, onzeker. Zodra er maar iets in een situatie onduidelijk was, anders dan normaal, verloor hij zichzelf in extreme angst en agressie. Erik voelde zich het prettigst in zijn bed, onder de dekens liggend, met de gordijnen dicht en zijn kamerdeur op slot. Erik had elke dag dezelfde, vaste activiteiten te doen. En dat ging wel eens mis. Maar, Erik had ook een hobby, een creatief talent, namelijk: fanfare muziek luisteren, fanfare muziek spelen met zijn mond en inbeelden, dat hij zelf een fanfare is. Zodra hij die muziek hoorde, ging hij in zijn verbeelding op en maakte hij trommel- geluiden met zijn mond en marcheerde hij, als meelopend in een orkest. Hij was dan ontspannen, glimlachte en maakte een blijde indruk. Erik voelde zich dan heel prettig.
Al snel had ik het gevoel, om dat fanfare zijn in mijn begeleiden op te nemen. Erik kon goed ‘trommelen’ met zijn mond, dan kon ik daarbij de ‘trompet spelen’ met mijn mond. Zo vormden we dan samen een fanfare. En als fanfare deden we dan allerlei activiteiten. Als fanfare deden we dan activiteiten, overgangen van de ene situatie naar de andere, die voor Erik normaliter onveilig, onzeker konden zijn. En die hem normaliter een gespannen, onprettig gevoel gaven. Door zijn gedachten af te leiden naar iets, dat hem een prettig gevoel gaf, was Erik in staat om activiteiten te doen, die hem normaliter een gespannen, onprettig gevoel gaven.
Ik herinner me nog, dat we s’middags naar de dagbesteding gingen en daar met Lego speelden. Sa-men hadden we een huis gebouwd en daarna ‘nagepraat’ met een glas limonade. Toen we onze limo- nade op hadden, liet ik mijn ‘trompet’ schallen en begon ik fanfareliedjes te ‘spelen’, waarbij ik af en toe ook nog een trommelgeluid liet horen. Op die melodie begon ik te marcheren en zong ik, dat het tijd was om naar huis te gaan. Erik glimlachte, stond op, marcheerde mee op de muziek en begon mee te ‘trommelen’.  Samen marcheerden we, al trompettend en trommelend, naar onze jassen toe en nadat we die hadden aangedaan, marcheerden we door de gang naar buiten toe, naar de taxi. Al trompettend en trommelend stapten we in de taxi en keerden, als fanfare, naar huis terug.


…Erik
   …Ik
      …Wij
         …Fanfare
            …Fanfare wandelt
               …Fanfare bouwt Lego
                  …Fanfare drinkt limonade
                     …Fanfare rijdt in de taxi
                        …Fanfare eet het avondeten
                           …Fanfare poetst zijn tanden
                              …Fanfare naar bed en slapen

                                    …Fanfare, slaap lekker: welterusten!


                                          …Erik en ik
                                             …Ja, samen!

                                                   …Dag fanfare!

                                                                               H.


                                                                             Met een creatieve, muzische groet

zaterdag 9 februari 2013

Ik en mijn eigen belevingswereld

Ik en mijn eigen belevingswereld...

Soms word ik zo moe van mezelf.
Ik zoek de stilte op, maar het wordt maar niet stil in mijn hoofd.
Van de ene scene kom ik in de andere scene.
Zoals in dat gedicht My world is not your world staat:

Momenteel ben ik geregeld angstig. Beseffend, dat de beleving van de
wereld om me heen anders is, dan de gemiddelde beleving.Voor mijn
gevoel creëert dat een afstand tussen mij en de ander. Mijn (altijd)
levendige binnenwereld, waarin telkens zoveel de revue passeert, eist
vaak mijn aandacht, waardoor de concentratie op en beleving van de 
gebeurtenissen in de wereld om me heen enigzins vervaagd is. Mijn 
levendige binnenwereld bestaat voor die ander niet! Ik leef voor een 
(groot) deel in die binnenwereld. Tegelijk voel ik me daardoor alleen 
in de wereld om me heen...

(Een hoog begaafd autist, bewust van zijn eigen autisme)

Wanneer wordt het nu eens stil?
In stille momenten, wordt het juist drukker in mijn hoofd. In die stilte
is er leegte, die niet leeg mag zijn.
Vaak ben ik blij, dat het tijd is om te gaan slapen, dan komen mijn
gedachten tot rust en is er wel stilte. Op de dromen na...

Mijn levendige binnenwereld, hoe leuk je soms ook bent...
Soms wou ik, dat je er niet was!